Innowacja "Moja eMOCja"
Przez cały rok szkolny 2024/2025 jedna z klas trzecich została objęta innowacją napisaną przez Panią Aleksandrę Smugę i Wiolettę Karbiak.
Harmonogram innowacji został podzielony na dziesięć modułów. W każdym miesiącu w ramach edukacji wczesnoszkolnej (edukacja społeczna) odbywały się zajęcia zgodne z tematem innowacji. Do omówienia potrzebne były od dwóch do pięciu lekcji dydaktycznych, w zależności od potrzeb sygnalizowanych przez klasę. Moduł pierwszy miał na celu wprowadzenie dzieci w świat emocji, wyjaśnienie jaki mają sens w naszym życiu i w jaki sposób ukierunkowują funkcjonowanie w oparciu o ludzkie wartości. Kolejne moduły były badaniem emocji i emocji w sobie samym.
Poniżej plan tematyczny innowacji:
- moduł – „Bajka o ciepłym i puchatym” Zofii Aleksandry Żuczkowskiej
- moduł – ZŁOŚĆ
- moduł – STRACH
- moduł – RADOŚĆ
- moduł – Tarcza emocji
- moduł – SMUTEK
- VII moduł – WSTYD
- moduł – MIŁOŚĆ
- moduł – Ja bohaterem
- moduł – Tarcza emocji
W klasie zawisł „Emocjometr”, który służył jako narzędzie nie tylko do wskazania intensywności emocji, ale był miejscem, przy którym dzieci znajdywały rozwiązanie na ujście emocji. Dzieci zostały zaopatrzone w segregatory do własnych prac na bazie kart pracy, przemyśleń oraz zeszyty tzw. „Dobrych słów”. W segregatorze były realizowane materiały przygotowane do analizy emocji, a zeszyty były konieczne do dzielenia się radością, miłymi wspomnieniami oraz zaznaczenia, że każde dziecko w klasie jest ważne. Z uczniami została ustalona zasada, że wypowiada się osoba, która trzyma maskotkę. Materiały uzupełniane przez dzieci na zajęciach służyły do omówienia emocji w odpowiedniej kolejności oraz ustalenia indywidualnych sposobów radzenia sobie z uczuciami.
Kolejność omawiania każdej emocji był etapowy:
- Dzieci wybierały kolor, z którym kojarzy się im dana emocja, wpisywały w kartę pracy jej nazwę.
- Omówienie sensu emocji.
- Co jest przyczyną emocji.
- Co dzieje się z ciałem człowieka, gdy czujemy daną emocję.
- Co zdarzy się zrobić lub powiedzieć podczas jej odczuwania.
Podczas omawiania emocji towarzyszyły nam różne środki dydaktyczne np. kamienie, aby pokazać jaki smutek potrafi być ciężki i ostry; maskotki; piórka. Część emocji chętne dzieci przedstawiały w teatralny, aktorsko-reżyserski sposób. Opisywały emocje i swoje wnioski w odpowiednią kartę pracy. Kolejną częścią zajęć, było wspólne uzupełnianie specjalnej karty zatytułowanej „Koło możliwości – … (np. złość)”. Dzieci opisywały lub rysowały co można zrobić lub co robią, aby okiełznać emocje. Każde rozwiązanie było omawiane.
Tarcza emocji, pojawiła się dwa razy podczas innowacji. Był to diagram odczuwanych emocji. Dzieci zakolorowywały jak często im towarzyszy dana emocja, zastanawiały się czy taka skala emocji im odpowiada czy chciałyby coś zmienić w swoim życiu. Karta ta pojawiła się po raz kolejny jako ewaluacja naszych działań.
Moduł dziewiąty zawierał dwa ćwiczenia kreatywne ujmujące zestaw emocji i pragnień dzieci. Pojawiały się one ponieważ im więcej wzbudzana była kreatywność u dzieci tym łatwiej znajdowały w twórczy sposób rozwiązanie w sytuacji dla nich problemowej. Zajęcia z edukacji społecznej to jeden członów naszej innowacji. Na lekcjach wychowania fizycznego pojawiały się ćwiczenia wzmacniające współprace półkul mózgowych z metod V. Sherborne i integracji bilateralnej. Był to element konieczny. Poradzenie sobie z emocją, wiąże się ze zrozumieniem uczucia, za co odpowiadają odpowiednie półkule mózgu (Prawa – dotyczy emocji, Lewa – logiki i analizy). Odbyły się również warsztaty dla rodziców i dzieci pt. „Moja rodzina to najlepsza drużyna” dające mnóstwo radości i wzmacniające więź rodzinną. Na warsztatach zostały wykorzystane ćwiczenia, które były znane dzieciom z lekcji wychowania fizycznego, dzięki czemu mogły czuć się pewne i bezpieczne realizując ćwiczenia, jednocześnie wzmacniając więź z rodziną.
